बिहानदेखि बेलुकीसम्म गाई–भैँसीको स्याहारसुसार गर्नु सिन्धुपाल्चोक इन्द्रावती गाउँपालिका- ५ का कुमार आचार्यको दैनिकी हो । बिहान ५ बजेदेखि साँझ नपरुञ्जेलसम्म उहाँ गाई–भैँसीको गोबर, भकारो, सोत्तर र खोलेपानी घाँसको बन्दोबस्तमै व्यस्त हुन्छन् उनी ।
नौ वर्षमा चारभन्दा बढी देश चहारेर वैदेशिक रोजगारमा हण्डर र गोता खाएपछि उनी अहिले कृषि पशुपालनमा आकर्षित भएका हुन् । मिश्रित कृषि पशुपालन तथा एग्रिकल्चर फार्मबाट आधुनिक कृषि प्रणालीलाई अवलम्बन गरेका आचार्यको गोठमा चारवटा भैँसी र सातवटा गाई छन् ।
पशुपालन अलावा उनले झण्डै ४० रोपनी जग्गामा गोलभेँडा खेती गरिरहेका छन् । पाँचवटा टनेलमा गोलभेँडा खेती गरेका आचार्यले १० रोपनी जग्गामा अदुवा र बेसार खेतीसमेत लगाएका छन् । मलेसिया, कतार, साउदी, भारतको तातो घाममा आचार्यको पसिना बगे । मेहेनत र परिश्रम खेर गयो । दुःख बिते । समय बित्यो । तर, आस, हुटहुटी र हिम्मत भने जीवितै रह्यो । त्यहीँ हुटहुटी, हिम्मत र आसले उहाँको जीवनले नयाँ मोड लियो ।
त्यहीँ नयाँ जीवनको सारथि बनेर आचार्य अहिले स्वदेशमै पसिना बगाइरहेका छन् । विदेशमा कमाएको केही पैसाले कृषि क्रान्तिमा लागेका आचार्यले झण्डै ३० रोपनी जग्गामा फूल, कागती, आँप, लिचीखेती गरेका छन् ।
आचार्य अब बाँकी जीवन सुखसाथ कृषि पेसामै बिताउने बताउँछन् । ‘‘अब बाँकी जीवन स्वदेशमै बिताउँछु । आफ्नै गाउँको माटोमा पसिना बगाउँछु’’,उनले भने । उहाँ कृषि सुकिलो मुकिलो नभए पनि आत्मनिर्भर पेसा रहेको उनको बुझाई छ ।
“मान्छेले झट्ट कृषि पेसा रोज्दैनन् । प्राय धेरै सुकिलो मुकिलो भएरै हिँड्न मन पराउँछन् । तर,कृषिमा सधैँभरि सुकिलो मुकिलो भएर हिँड्ने छुट छैन । कृषिमा त गोबर,भकारो,माटोसँग रमाउन सक्नुपर्छ’’, उनले भने ।
सङ्घर्ष गर्ने उमेरको आधाआधी जीवन विदेशमा बिताएका आचार्य नेपाली युवालाई खाडी मुलुक नजान सुझाव दिन्छन् । ‘‘नेपालमै आयस्रोतका धेरै आयाम छन् । नेपाली युवा काम गर्ने वातावरण छैन भन्दै विदेश हाँकिन्छन् । त्यहाँ पनि कामै गर्ने हो, पसिनै बगाउने हो । त्यो पसिना नेपालमै बगाए राम्रो हुन्थ्यो”, उनले भने ।
आचार्य झण्डै सय लिटर दूध मोटरसाइकलमै हालेर बजारमा पुर्याउँछन् । गाईवस्तुको खानपान र औषधिबाहेक पनि आचार्यको हातमा मासिक रु ९० हजार पर्छ । “गरे जे पनि हुने रहेछ । विदेशमा ३० हजार कमाउन रात दिन नभनी काम गर्नुपथ्र्यो । तर म अहिले घरै बसी–बसी रु ९० हजार कमाउँछु”, उनले भने । रु ३० हजार कमाउन खाडीमा १८ घण्टासमेत काम गरेको तितो अनुभव आचार्यसँग छ ।
उनले थपे, “विदेशमा रु ३० हजार कमाउन अठार–अठार घण्टासमेत काम गरियो । आज ती दिन सम्झँदा आङै सिरिङ्ग सिरिङ्ग हुन्छ”, युवालाई कृषिमा प्रोत्साहन गर्ने हो भने नेपाल कृषिमा आत्मनिर्भर बन्ने उनको बुझाइ छ । ‘‘नेपालबाट दैनिकरूपमा सयौँ नेपाली विदेश जान्छन् । त्यसलाई रोकेर कृषिमा युवालाई प्रोत्साहन गर्ने हो भने नेपाल कृषिमा आत्मनिर्भर हुन्छ”, उनले भने ।
आचार्यले नेपालमै नयाँ र नौला प्रयोगमा रहेको सिताके च्याउको समेत व्यावसायिक खेती गरिरहेका छन् । विसं २०७५ मा पाँच सय मुढाबाट व्यावसायिक च्याउखेतीको सुरुआत गरेका आचार्यले अहिले १५ सय मुढामा च्याउखेती गरेको बताउँछन् ।
