झट्ट हेर्दा राज कार्की कुनै मोडल वा हिरो भन्दा कम देखिदैनन् । उनको मन्द मुस्कानले कैयौंलाई फिदा बनाईदिन्छ । त्यसमाथि चिटिक्क परेको ड्रेस अपबाट त प्रभावित नहुने कमै होलान् ।
आकर्षक व्यक्तित्व भएका राज कार्की बालकोट निवासी युवा व्यवसायी हुन् । नरदेवीमा रहेको श्रीराज कलेक्सनका प्रोपाइटर राज आफु उपभोक्त्ताहरुलाई खुशी बेच्ने व्यापारी रहेको बताउँछन् ।
खैरो पेन्ट, सर्ट र रातो फ्लोरल कोटमा सजिएका युवा व्यवसायी राजले भने, ‘हाम्रो समाज र मानसपटलमा टेलरिङ्ग व्यवसाय भन्ने बित्तिकै पिछडिएका जातले गर्ने पेशा हो भन्ने मान्यता वा भ्रम छ । त्यसलाई चिरेर कसरी अगाडी बढ्न सकिन्छ भन्ने लाग्यो । त्यो भ्रमलाई चिर्नु छ भने, म आफैले शुरुवात गर्नुपर्छ भन्ने लाग्यो र यो पेसामा हात हाले ।’ यी कुराहरु गरिरहदाँ उनी पेसाप्रति सन्तुष्ट देखिन्थे । ।
शिक्षा क्षेत्रमा डेढ दशक बिताएका राज कसरी टेलरिङ्ग व्यवसायी बने ?
राज कार्कीले शिक्षा क्षेत्रमा डेढ दशक बिताए । नयाँ बानेश्वरमा डेढ दशक बोर्डिङ स्कुल सञ्चालन गरे । उनले त्यहीबाट धेरै कुरा सिक्ने मौका पाए । धेरै विद्यार्थीलाई नाम लेख्न सिकाएर डाक्टर, इन्जिनियर, पाइलट,शिक्षकलगायत बिभिन्न पेसामा आबद्ध हुने वातावरण बनाइदिए । शिक्षा क्षेत्रमा डेढ दशक बिताएपछि विविध कारणले गर्दा उनले उक्त्त विद्यालय अरुलाई नै हस्तान्तरण गरे र मानसिक रुपमा बिचलित भए ।
केही समय उनी भौतारिए, अब के गर्ने, कुन पेशामा आबद्ध हुने ? सबैभन्दा ठूलो कुरा भनेको मान्छेको मन हो, मन नै सन्तुष्ट छैन भने भौतिक शरिरको मात्र के काम ? उनी शान्ति खोज्न भिजिट भिसामा दुबइ पुगे । एक महिना त्यहाँ घुमेपछि उनले आफ्नो जन्मभुमि भन्दा राम्रो कतै नहुने कुराको महसुस गरे र नेपाल फर्किए ।
नेपाल फर्किएपछि पनि उनको मन सन्तुष्ट हुन सकेन । फेरि शिक्षा क्षेत्रमा फर्किन उनको मनले मानेन । उनको मानसपटलमा २ वटा व्यवसाय आए । पहिलो खाद्यान्न, दोस्रो सर्टिङ सुटिङ । शिक्षा क्षेत्रमा भएकाले उनी धेरै मानिसहरुसँग नजिक थिए । प्राय सबै प्रिन्सिपलहरुसँग उनको राम्रो चिनजान थियो । उनीहरुलाई चामल बेच्ने र सर्ट, यी दुई कुराले लामो समयसम्म सतायो र अन्तत उनी टेलरिङ् व्यवसाय गर्ने मनस्थितिमा पुगे ।
राम्रा राम्रा लुगा लगाएर ठाटिएर हिड्न रुचाउने हाम्रो नेपाली समाज लुगा सिलाउनेहरुलाई नराम्रो नजरले हेर्छ । नेपाली भाषामा भन्नुपर्दा, पिछडिएको जातीले गर्ने काम क्षेत्रीले गर्यो भनेर खुट्टा तान्नेहरुको पनि कमी थिएन ।
टेलरिङ पेशामा राजले हात त हाले । तर, उनलाई निकै कठिन भयो । कलम चलाईरहेका उनका हातले कैंची चलाउनु परेको थियो । उनले सहयोगी हात खोजे । बचन पाए । तर, साथ पाएनन् । निरन्तर आत्मवल र आत्मविश्वास कायम राखे । अहिले त सबैले उनको कामलाई तारिफ गर्छन् ।
यो व्यवसाय सुरु गर्दा राजसँग जम्मा ७५ हजार रुपैंयाँ मात्र थियो । परिवार र नजिकका केही साथीहरुको सहयोगमा उनले ३८ लाख रुपैंयाँ जम्मा गरे । त्यही बजेटमा उनले व्यवसाय थाले ।
अन्यत्र भन्दा सस्तो, छिटो र गुणस्तरका लुगा सिलाउने श्रीराज कलेक्सन अहिलेका टप टेलरिङ मध्येमा पर्छ । भारतीय र इटालियन ब्राण्डका लुगा पाइने श्रीराज कलेक्सनमा एक पटक सेवा लिएका ग्राहक फर्कि–फर्कि आउँछन् ।
आफ्नो पसलमा आउने ग्राहकहरुलाई परिवारकै सदस्यका रुपमा लिने र हसिँलो अनुहारमा स्वागत गर्ने बानीले एकपटक आएका ग्राहक फेरि फर्किएर आउँछन् । २ रुपैयाँको सलाई किन्ने पनि ग्राहक, २० हजार रुपैंयाको सुट किन्ने पनि ग्राहक भन्ने उनको मान्यताबाट धेरै मानिसहरु प्रभावित हुने गरेका छन् ।
उपभोक्त्तालाई खुशी दिने राजको पहिलो उद्धेश्य हो । आफ्नो पसलमा आएका ग्राहक हाँसेर नै फर्कियुन् भन्ने उनको चाहना हो । कपडा, क्वालिटी र सिलाइँमा कुनै पनि कम्प्रमाइज नगरी ग्राहकको रोजाइ अनुशारको कपडा सिलाउँन पाउँदा उनी मख्ख छन् ।
कुनै पनि पेशा सानो, ठूलो हुँदैन । मानिसको सोचले पेशालाई परिभाषित गर्छ । प्रतिष्ठत भनिने पेशा पनि घरमा सुतेर गरिदैन । कोरोनाले रोकेर मात्र हो । काठमाडौंका बिभिन्न स्थानमा राजले ब्राञ्चहरु खोल्दै छन् । उनी नेपाल कपडा तथा सिलाई व्यवसायी महासंघका केन्द्रीय सदस्य तथा बाग्मती प्रदेशका सचिव समेत हुन् ।
‘सोच्ने हो भने त सबै पेशा गर्ने व्यक्ति आफैमा खुसी छैनन् ।’ राज भन्छन्, ‘खुशीमा भौतारिएकाले आफ्नो पेशामा दुःखी भएकाहरुको भीड पनि समाजमा कमी छैन ।’ उनलाई लाग्छ, लगानी भन्दा ठूलो मानिसको साहस, विश्वास, लगनसिलता र मिहिनेत नै ठूलो कुरा हो ।
राजसँगैका साथीहरु विदेशतिर पलायन भए । त्यसबेला त उनलाई लाग्थ्यो, मेरा लागी पनि कुनै देश गन्तब्य हुन सक्छ । तर, नेपालमै उनले संघर्ष गरे । अहिले परदेशिएका साथीहरुलाई उनले आफ्नै देशमा केही गरौं भनेर, स्वरोजगार सिर्जना गरौं भन्दै उनले कन्भिन्स गर्छन् ।
उनका कुराहरु सन्दा लाग्छ उनी व्यवसायी कम र मोटिभेस्नल स्पिकर बढी हुन् । । व्यवसाय गर्न चाहने व्यक्तिहरुलाई उनी हौसला दिन्छन् । आफुसँग भएका आइडियाहरु दिन्छन्, ज्ञान बाड्यो भने बढ्छ भन्दै आफुले जानेका सिपहरु शेयर गर्छन्। ‘सबैभन्दा ठुलो कुरा रुचि हो ।’ शुरुमा ‘के मा रुचि छ, त्यो पहिल्याउँने हो, त्यसपछि समय, लगनसिलता, मेहनत र निरन्तरता सबैभन्दा महत्वपूर्ण हो ।’ जहिल्यै पनि म सक्छु भन्ने भाबना मनमा राख्ने कुरामा उनले जोड दिए ।
सबैभन्दा ठूलो कुरा सन्तुष्टी हो भन्ने मान्यतामा उनी जोड दिन्छन् । उनका दाजु अमेरिकामा होटल व्यवसायमा रमाएका छन् । राजलाई पनि पटक पटक उतै बोलाउँछन् तर अहँ उनलाई कहिले पनि अमेरिकाले मोहित बनाएन ।
राजसँगैका धेरै साथीहरु विदेशतिर पलायन भएका छन् । त्यसबेला त उनलाई लाग्थ्यो, मेरा लागी पनि कुनै देश गन्तब्य हुन सक्छ । तर, नेपालमै उनले संघर्ष गरे । अहिले परदेशिएका साथीहरुलाई उनले आफ्नै देशमा केही गरौं भनेर, स्वरोजगार सिर्जना गरौं भन्दै उनले कन्भिन्स गर्छन् ।
५५ डिग्रीको तातो घाममा ३०-४० हजार कमाउन दुबई, कतार, मलेसियामा बसेर पसिना बगाउने साथीहरु सम्झिदा उनको मन भत्भती पोल्छ । ‘साधारण सिलाई गर्ने व्यक्तिले नै देशमा ७०-८० हजार कमाउँछन् ।’ उनी भन्छन्, ‘ती नेपालीहरुले स्वदेशमै केही गर्न सक्छन् जस्तो लाग्छ ।’
मानिस खुशी हुनु र सुखी हुनु फरक कुरा हो । टन्न धनसम्पति भएर सबै कुरा पुग्दो हुँदा पनि मानिस खुशी हुन सक्दैन्न भन्ने उनको मान्यता छ । आफ्ना संघर्षका दिनहरु सम्झदै उनले भने,’जस्तोसुकै परिस्थितिमा पनि बिचलित नहुने मान्छेले सहजै जित हासिल गर्न सक्छ ।’
